Bloggið

Við fluttum ekki inn til London til að byrja með heldur bjuggum við aðeins fyrir utan. Bærinn tilheyrði samt stór-London (Greater London Area). Samt ekki nóg til að ég skammaðist mín ekki fyrir póstkóðann....ég þurfti nefnilega að skrifa Middlesex en ekki London og ég grenjaði næstum því við tilhugsunina. Ástæðan fyrir því að við fluttum þangað fyrst var að skólinn okkar var nálægt og af því að í heilt ár þurftum við að vera límd við skólann, var þetta góður kostur. Við enduðum svo á því að búa þarna í tæp 3 ár í um 70 fm 3ja herbergja íbúð. Ekki hægt að kvarta yfir miklu svo sem en svona úthverfafílingur er ekki alveg okkar stemmning enda leið okkur grilljón sinnum betur í ys og þys London síðar meir.

Anyways...aftur í blankheitin. Við fluttum út í júlí 2001 og vorum búin að vinna eins og geðsjúklingar. Við höfum aldrei tekið námslán í gegnum allan okkar skólaferil og þurftum því að vinna mikið, sérstaklega þar sem við vorum í námi að kaupa íbúð (2), áttum bíl, hesthús, hesta og þurftum jú að borða. Á þessum tíma borðaði ég reyndar ekki samkvæmt "CafeSigrun fræðunum" (he he) því mér var alveg sama þó ég borðaði þurrt pasta (ósoðið). Matur var bara næring og ekkert annað fyrir mér. Ég var líka ALLTAF veik, fékk flensur hvað eftir annað, alltaf með hálsbólgu og endalaust með kvefpestir. Veislumáltíðir samanstóðu af soðnu pasta og pestói úr krukku. Við vorum jú skítblönk og það átti bara eftir að versna.

Við flugum sem sagt út og það byrjaði ekki vel. Við fórum með GO flugfélaginu sem var í gangi þá og komum ansi snemma morguns út til London. Við vorum búin að vera svefnlaus síðustu dagana fyrir flutninga og ákváðum að leggja okkur á hótelherberginu sem við áttum pantað. Herbergið var ekki tilbúið og við ákváðum því að eyða tímanum inni í London. Við tökum strætó en vorum svo þreytt að við steinsofnuðum bæði. Við vöknuðum loks upp, og vorum farin fram hjá stoppinu okkar. Við stukkum út úr strætó og glöð í bragði gengum við um í sólinni. Okkur fannst við alveg gorgous...að vera flutt til London. Þangað til ég ég snarstoppaði úti á miðri götu (þannig að fólk labbaði aftan á mig)...."Jóhannes....TASKAN". Jóhannes fölnaði upp og ekki að ástæðulausu. Í töskunni var: Öll kreditkort og debitkort okkar beggja, farsímar okkar beggja, vegabréf okkar beggja, ipod, lófatölva, gleraugu, glæný sólgleraugu, reiðufé (afmælispeningar) o.fl., o.fl. Sem betur fer er Jóhannes ekki þannig að hann æsi sig yfir hlutunum (ég hefði lagst í jörðina og farið að grenja ef hann hefði farið að skammast) og hann tók djúpt andann og byrjaði að hugsa. Í einfeldni minni hélt ég að ég myndi bara geta hringt í tapað fundið og að þeir myndu hafa samband við strætóbílstjórann sem myndi skila góssinu. Je ræt. Það var ekki alveg svo einfalt í 8 milljón manna borg. Dótið sáum við aldrei aftur og þetta var ansi mikill skellur fyrsta daginn í útlöndunum. Við áttum sem betur fer góða að heima á Íslandi sem ráðlögðu okkur varðandi tryggingamál, greiðslukort o.fl. Sumt var bætt en annað ekki. Við stóðum sem sé nánast allslaus í nýju landi. Við fórum heldur niðurlút upp á hótel og konan þar hlustaði á raunasögu okkar. Hún bauð okkur upp á tebolla (ráð Breta við öllu) og aldrei hefur tebolli smakkast eins vel og þá (fyrr en 6 árum seinna þegar nágranni bauð okkur upp á tebolla eftir innbrot í íbúðina okkar).

Eftir margra vikna redding og þvæling vorum við orðin ansi slæpt og þreytt. Við bjuggum hjá Svani bróður í Suður-Englandi í 10 daga, fórum til systur Jóhannesar í nokkra daga sem bjó í Danmörku og það var bara VISA, VISA, VISA enda áttum við ekkert annað. Við áttum sem sé hvergi heima og það er skrítin tilfinning. Loksins fundum við íbúð eftir mikla leit (og aftur reddingar frá fjölskyldu og fyrrverandi vinnuveitanda sem gat vottað fyrir okkur) og við fluttum inn. Við vorum í stórum mínus, dótið okkar ókomið og við vorum skííítblönk. Á sama tíma fengum við líka áætlun frá skattinum upp á rúma milljón sem gladdi okkur lítið (en var leiðrétt síðar). Það var sem sagt allt ómögulegt. Við gengum um götur London og horfðum inn á veitingastaði þar sem brosandi fólk var að borða dýrindis máltíðir. Við horfðum inn í búðargluggana á rúm, sængur og dýnur sem okkur langaði gjarnan að kaupa. Í þrjá mánuði áttum við 2 diska, 2 gaffla, 2 skeiðar, 2 bolla, pappakassa fyrir skrifborð og 2 garðstóla. Í rúman mánuð sváfum við á þunnum tjalddýnum (ég á loftsæng) með handklæði og föt yfir okkur. Hamingjan sem braust út þegar við keyptum okkur sængur var ólýsanleg. Mér fannst ég sofa með ský yfir mér. Hamingjan breyttist í tryllingslegan fögnuð við kaup á svefnbeddum (sem við notuðum síðar fyrir gestarúm). Að þurfa ekki að sofa á gólfinu var álíka mikil hamingja og að vinna stóran vinning í happdrætti. Ég veit að þetta hljómar svolítið eins og við höfum verið við dauðans dyr úr fátækt en það var nú ekki þannig. Við tímdum bara ekki að setja t.d. máltíðir á VISA og leyfðum okkur því ekki neitt slíkt. Við vorum skítblönk en ekki fátæk, mikill munur þar á.

Maturinn þessa daga samanstóð af því sem hægt var að fá í dós en reyndar aldrei neitt sem gat talist "óhollt" á venjulegan mælikvarða...meira svona eins og baunir í tómatsósu og svoleiðis, brauð, pasta o.fl. Brauð er nefnilega ódýrt og fyllandi (en ekki sérlega hollt eintómt og til lengdar). Nú svo vænkaðist hagur strympu og Jóhannes fékk vinnu (hann vann með skólanum og tók námið á 2 árum) og ég fékk vinnu eftir skólann. Úr þessu öllu saman rættist, ég fór að elda almennilegan mat loksins því úrvalið af góðu hráefni var stórkostlegt (það var þá sem ég opnaði CafeSigrun) og að lokum kom dótið okkar með gámi. Ég lofaði sjálfri mér því að taka út allt drasl (hafði svo sem ekki borðað sælgæti eða sykur síðan ég var 12 ára) og að maturinn yrði héðan í frá sem hollastur. Það var við eins og við manninn mælt, heilsan gjörbreyttist og við losnuðum við það sem flestir eru að berjast við á haustin og veturna.

Það sem fékk mig til að hugsa um þetta allt saman er sá fjöldi námsmanna (og þeirra sem búa tímabundið erlendis) sem er algjörlega að hengjast í þessu erfiða ástandi sem nú ríkir þegar fólk er að treysta á greiðslur í krónum til útlanda. Alveg hrikalegt. Mánuði eftir að við fluttum út í nám veiktist nefnilega krónan þannig að hún stóð í 155 en ekki 122 eins og hún hafði verið í langan tíma. Það var erfitt því við tókum út pening frá Íslandi og skerðingin var mikil. Ég veit ekki hvernig námsmenn eiga að fara að núna, sérstaklega ekki þeir sem eru með fjölskyldur...það er sama hvað þeir gera því staðan er slæm...hvernig sem á það er litið og hvað sem þeir gera. Vonandi fer ástandið að batna því þetta er ekki hægt...pundið komið í 200 krónur og krónan orðin verðlaus. Nú er að herða sultarólina, elda súpur til að frysta, nota grænmetisafganga í ofnrétti, kaupa grænmeti og ávexti á tilboði, nota frystikistuna, smyrja nesti o.fl., o.fl. Pointið er sem sagt. Þó að námsmenn séu að hengjast þurfa þeir ekki að lifa á núðlusúpum, ef ég hefði kunnað að elda þá eins og ég kann í dag og ef einhver hefði haft t.d. vefsíðu til að fylgja þá hefði þetta verið minna mál, ég bara kunni ekki að elda ódýrt, hollt og gott. Það er hægt að gera góðan mat úr nánast engu. Fyrir ykkur sem ekki hafið rekið augun í Ódýrt flokkinn þá er kannski rétt að benda ykkur á hann núna....kannski er einhver sem áður borðaði þurrt pasta sem núna getur eldað góðan pastarétt (og jafnvel slegið í gegn á stúdentagarðinum!).

Fékk tölvupóst áðan frá lærlingnum (kalla hann E) í Uganda (þið munið eftir honum er það ekki....honum sem seldi geiturnar fyrir restinni af skólagjöldunum.....). E tilkynnti mér sem sagt að hann væri kominn í skólafrí og að hann ætlaði að senda mér einkunnirnar sínar. Hann veit að áframhaldandi fjárframlög velta á einkunnunum svo honum var mikið í mun að senda mér þær sem fyrst. Nú vona ég bara að niðurstöðurnar séu góðar svo drengurinn geti útskrifast með pompi og prakt. Ég var svo búin að lofa honum tölvunámskeiði í útskriftargjöf ef vel gengur og öll fjölskyldan er mjög spennt yfir því....er mér sagt (á milli bæna í tölvupóstum). Þá er nú von til að hann geti keypt fleiri geitur og jafnvel fengið vinnu. Ég nenni ekki að vera að útskýra fyrir honum að íslenska krónan sé orðin verðlaus og að Íslendingar geti ekki lengur keypt sér flatskjái á við fótboltavöll, 400 fm einbýlishús, Range Rovera, einkaþotur o.fl., o.fl.....hef grun um að hann myndi hrista hausinn. Held nefnilega að hann sé ánægður bara með að fá mat þann daginn.

Læt ykkur vita hvernig honum gekk :)

Myoplex Lite: Chocolate Peanut Butter Crisp

Ég held að svona „orkustangir“ eða hvað þetta kallast sé einmitt dæmi um hversu langt við erum komin frá forfeðrum okkar í næringaröflun. Hvað í #$#$% er eiginlega títandíoxíð og af hverju ætti ég að vilja setja það ofan í mig? Einnig er high fructose corn syrup (kornsíróp með hátt hlutfall frúktósa) það sem allt og alla er að drepa t.d. í USA (enda neysla á því gríðarleg). Einnig er í þessari orkustöng hellingur af sykri, tilbúin og náttúruleg bragðefni og allt of mikið af mettaðri fitu. Í 56 gr (einni stöng) eru 3,5 gr af mettaðri fitu sem og 16 gr af sykri. Það myndi þýða helmingi meira ef reiknað í 100 gr eins og flest í óhollustusamkeppninni er. Uss uss. Reglan hjá mér er sú að ef ég þekki ekki innihaldið, læt ég það ekki ofan í mig. Maður á nefnilega ekki að þurfa að vera efnafræðingur til að borða mat. Eða það finnst mér a.m.k. Ég bý miklu frekar til mínar eigin próteinstangir með hreinu undanrennudufti og hnetum, þurrkuðum ávöxtum o.fl. Maður býr til helling í einu, pakkar í plast og geymir í kælinum í margar, margar vikur. Svo er líka fínt að kaupa t.d. Larabar og svoleiðis í heilsubúðum. Svona til gamans prófaði ég að setja orðið Titandioxide í Google leitarvélina og fékk m.a. þessa niðurstöðu: Here you will find the latest news from the chemical, analytical and laboratory industries. Traustvekjandi!

Innihaldslýsing: Myo-Lean™ prótínblanda (einangrað mjólkurprótín, jónaskipt mysuprótín, kalsíum kaseinat, einangrað sojaprótín), kornsíróp með hátt hlutfall innihald frúktósa, fjölliða glúkósi, sykur, blönduð pálmakjarna olía, kornsíróp með hátt innihald frúktósa, náttúruleg og tilbúin bragðefni, þurrkuð epli, fitusnauð mjólk, maltitol síróp, vítamín- og steinefnablanda (kalsíumfosfat, magnesíum oxíð, kalíumfosfat, kalíumsítrat, kalíumklóríð, askorbínsýra, alfa tocopherýl, járn-orthofosfat, níasínamíð, kalsíum pantothenat, sinkoxíð, koparglúkonat, krómsítrat, pýrídoxín hýdróklóríð, ríbóflavín, þíamín mónónítrat, vítamín-A palmítat, fólínsýra, bíótín, kalíumjoð, vítamín-D3 og vítamín B12), epladuft, eplasýra, sellulósagel, maltódextrín, fitusnautt jógúrtduft (ræktuð mysa og fitusnauð mjólk), þrúgusykur, títandíoxíð bætt fyrir lit, sojalesitín og guarlím.

Glúteinlaust: Nei (maltilol getur innihaldið glútein) Mjólkurlaust: Nei Hnetulaust: Nei Næringargildi í einu stykki (sem er 56 gr): Orka (kcal): 190 Protein: 15 gr Kolvetni: 27 gr Þar af sykur: 16 gr Þar af trefjar: 4-8 gr Fita: 4,6 gr Þar af mettuð fita: 3,5 gr Þar af einómettuð: ekki tekið fram Þar af fjölómettuð: ekki tekið fram Transfita: 0,5 gr (ekki tekið fram en er alveg örugglega eitthvað þar sem notuð er pálmolía og ekki tekið fram hvort hún er hert eða ekki)

Óhollustueinkunn: 0,5 (10 er hollast)

Slim Fast Caramel

Tillaga frá: Ingibjörgu Lárusdóttur

Það er mikill kostur ef maður er með gráðu í efnafræði....það myndi hjálpa manni að lesa utan á umbúðirnar á þessu „súkkulaði“. Bara nafnið...“Slim-Fast“ ætti að kveikja á aðvörunarbjöllum í höfðinu. Það er ekkert súkkulaði sem er „megrandi“ og fyrir utan það ætti orðið slim-eitthvað þ.e. „megrunar-eitthvað“ að vera algjörlega bannað. Mér finnst heldur ekkert Slim....við 382 hitaeiningar, 12 grömm af fitu (þar af meira en helmingurinn mettuð fita sem sest beint inn á æðarnar) og 52 grömm af sykri..... Þó að þessi stöng sé létt ætti maður ekki að láta gabbast og einnig inniheldur hún bragðefni og litarefni. Þá er moli af dökku, lífrænt framleiddu súkkulaði mun betri kostur.

Innihaldslýsing: Caramel (30%) (Glucose Syrup, Sugar, Bulking agent (Polydextrose), Skimmed Milk, Vegetable Oil, Salt, Flavourings, Emulsifier (Soya Lecithin)), Glucose Syrup, Milk Chocolate (21%) (Sugar, Cocoa Butter, Skimmed Milk Powder, Cocoa Mass, Lactose, Whey Powder, Milk Fat. Fat Reduced Cocoa Powder, Emulsifiers (Soya Lecithin, Polyglycerol Polyricionleate), Flavourings), Sugar, Water, Vegetable Oil, Bulking Agent (Polydextrose), Fat Reduced Cocoa Powder, Egg White, Salt, Colour (Plain Caramel), Flavourings.

Glúteinlaust: Já Mjólkurlaust: Nei Hnetulaust: Já (en með aðvörun frá framleiðanda um smit frá öðrum vörum)

Næringargildi í 100 gr: Orka (kcal): 382 Prótein: 3,4 gr Kolvetni: 69,6 gr Þar af sykur: 52,3 gr Þar af sterkja: ekki tekið fram Þar af trefjar: 1,2 gr Fita: 12,4 gr Þar af mettuð fita: 7,1 gr Þar af einómettuð: 1,2 gr Þar af fjölómettuð: ekki tekið fram Transfita: ekki tekið fram

Óhollustueinkunn: 2,0 (10 er hollast)