Af sól og sykri

Takk fyrir stuðninginn varðandi síðustu færslu. Ég er að vona að fólk sem stelur efni frá mér verði að pöddum í næsta lífi og að einhverjir (sér til skemmtunar) stígi á þær. Ég veit að ég er vond en miðað við allt sem ég legg í vefinn minn, þá verð ég bara svekkt og sár þegar fólk stundar þetta. Ef þessir fyrrnefndu aðilar væru þeir einu væri þetta ok en ég er mjög víða að sjá (og frétta af) alls kyns stuldi á efni frá mér. Virkilega lélegt. Fólk hefur lagst svo lágt að stela myndum líka án þess að geta heimilda og jafnvel til að nota í auglýsingar. Jebb....svona er hin hliðin á þeim sem „nota“ vefinn minn. Jákvæða hliðin er fólkið sem sendir þakklæti og stuðning en því miður eru rotin epli til staðar.

Nú er vorið/sumarið heldur þetur komið í London. Skólaskrakkarnir svitna undan blazer jökkunum sínum og konur ganga út af fótsnyrtistofunum með svamp á milli nýlakkaðra tána. Það er reglulega ljúft að upplifa sólskin og 20 stiga hita í byrjun apríl. Það hefur verið frekar kalt að undanförnu og gott að fá svolítið D vítamín í blóðið, hita í vöðvana og sól í sálina.

Talandi um vítamín(leysi) og skólakrakka. Á hverjum degi sæki ég Afkvæmið til dagmömmu. Ég fer í strætó og á meðan ég bíð (á sama tíma hvern dag) hrúgast skólakrakkar fyrir utan strætóstoppið. Þetta eru aðallega Harry Potter skólastrákar. Beint fyrir framan strætóstoppið er sjoppa (eða það sem við köllum „Indverjabúð“ en það eru mjög miklir fordómar að tengja svona búðir endilega við Indverja því það getur vel verið að t.d. Pakistanar reki þær. Við erum bara of vitlaus til að vita muninn). Þetta er ágætis sjoppa, snyrtileg og hrein og selur flest sem vantar svona í neyð eins og te (Bretar myndu deyja ef þeir ættu ekki te í bollann sinn), WC pappír, kúlupenna og ljóta blómvendi með pínulitlum blómum sem eiga að vera rósir. Þeir selja líka sælgæti og nóg af því. Þetta sælgæti borða skólastrákarnir... og nóg af því. Ég sé sömu strákana á hverjum einasta degi, alltaf með sælgæti í höndunum. Þeir hrúga í sig súkkulaðistykkjum, einhverju sykurdufti í löngu, löngu röri (mjög vinsælt), karamellum, súkkulaðiíspinnum o.fl., o.fl. Ég fæ sykursjokk bara af lyktinni sem kemur af sælgætinu. Ég hef verið að horfa í kringum mig í strætó og á götunum. Iðulega og ég meina í svona 85-95% tilfella eru börn á öllum aldri að japla á sælgæti. Ein móðirin í strætó um daginn var að fóðra um ársgamla krakkaklumpinn sinn á hvítum súkkulaðibitum (White Chocolate Drops). Ég sé iðulega börn sem eru hálf tannlaus (því þau eru það ung) að naga súkkulaði, kremkex eða sykursnúða. Í dag sá ég t.d. eitt krógann sem var enn að slefa, með KitKat. Þetta eru ekki svona „féló“ börn þ.e. ekki endilega þó þau leynist inn á milli. Það virðist engu máli skipta hvaða þjóðfélagshópi fólk tilheyrir því það er ekki síst konurnar og karlarnir í teinóttu skyrtunum með lillabláu- og bleiku peysurnar á öxlunum sem gefa börnunum sínum sælgæti og drasl. Og það er ekkert barn sem virðist geta verið án Ribena sykursullsins. Ef það er ekki sykurinn eru það kartöfluflögurnar sem eru svo sniðuglega markaðssettar að þær koma í 30 gr pokum sem er akkúrat skammturinn fyrir skólakrakkana.

Hvað verður til þess að foreldri gefur barni sem getur ekki einu sinni talað, súkkulaði eða sleikibrjóstsykur? Ég kemst bara ekki alveg yfir þetta. Afkvæmið, 18 mánaða veit ekki einu sinni hvað þetta er, hvað þá hvaða nafni þetta heitir. Ef hún er svöng seinni partinn, fær hún hafrakex til að maula á, og vatn að drekka. That‘s it. Svo fær hún heitan, heimatilbúinn og hollan kvöldmatinn þegar hún kemur heim. Ef hún vill ekki hafrakex er hún ekki svöng. Á morgnana þegar hún fer út fær hún stundum epli, banana eða döðlur. Það fer dálítið eftir bleiustöðunni (þ.e. því sem kemur út he he). Ef það er kæfubleia (mjög stíft) fær hún t.d. döðlur eða Cheerios en ef það er guacamolebleia getur verið gott að gefa banana eða epli o.s.frv. til að stemma af. Það er einhvern veginn það eðlilega í stöðunni finnst mér að rétta líkamann af með náttúrulegum leiðum. Alsæl maular hún á þessu „sælgæti“ og drekkur vatn með (sem er gott til að skola náttúrulega sykurinn sem sest á tennurnar á milli mála).

Kannski kemur að því að Afkvæmið biður um súkkulaði, eða frostpinna eða brjóstsykur. Kannski mun hún smakka slíkt (ekki hjá okkur þó) og finnast gott. Það er ekki mikið sem hægt er að gera nema að bjóða upp á hinn kostinn alla hina dagana, þann holla.

Ætli skólastrákunum hafi einhvern tímann dottið í hug að borða epli eða banana í staðinn fyrir sælgæti? Ætli þeim hafi verið boðið það einhvern tímann eða ætli þeir kjósi sælgætið alveg sama hvað? Kannski hefur þetta allt með uppeldi að gera, kannski hefur þetta með aðstæður og hópþrýsting að gera. Ég veit sjálf hvað er erfitt að hætta að borða sælgæti 12 ára. Mig langaði aldrei í það aftur eftir að ég hætti en það var með ólíkindum hvað aðrir voru forvitnir um ástæður o.fl. Ég hugsa að það hefði verið auðveldara að vera 12 ára og hætta að reykja. Fólk hefði látið mig í friði en ekki með sælgæti, ó nei. Ég minntist aldrei á það sjálf að fyrra bragði að ég borðaði ekki sælgæti en það var fljótt að spyrjast út.

Á hverju einasta kvöldi á mínum yngri árum skar pabbi minn niður ávexti skál. Hann skar annað hvort epli eða appelsínu eða hvoru tveggja og maulaði yfir sjónvarpinu. Aldrei var sælgæti eða kartöfluflögur eða slíkt sem fór í skálina hans. Bara þetta eina litla atriði skiptir sköpum því mér þykir sjálfsagt að skera niður ávexti og maula yfir því sem ég er að gera í tölvunni (ég á jú ekki sjónvarp).

Þessir strákar búa í landi sem selur ekki fjórar eplategundir í matvörubúðinni heldur 20. Sama gildir um aðra ávexti, svo mikið úrval, allt ferskt og mikið til af lífrænt ræktuðum afurðum. Ég ætla ekki að vera skrýtna konan sem býður skólastrákunum upp á epli en mikið langar samt til að spyrja þá út í neysluvenjur heimilisins. Ég er svo óskaplega forvitin (svona eins og þegar ég reyni að sjá hvaða óhollustu fólk er að kaupa í matvörubúðinni).

Mér skilst að Íslendingar séu litlir eftirbátar Breta hvað sykurneyslu varðar (allt þetta jógúrt/skyr-sykursull er auðvitað skelfilegt) en það væri gaman að vita hvað íslenskir unglingar borða á leiðinni heim til sín úr skólanum. Ég hef nefnilega ekki hugmynd.

P.s. held ég sé sólbrunnin eftir daginn.