Alltaf fjör í London

Þetta var svolítið scary dagur í gær hér í London. Hann byrjaði ósköp venjulega hér heima og Afkvæmi 1 var að lúra á meðan ég var að stússa með Afkvæmi nr. 2. Upp úr 12.30 heyri ég mikil sírenulæti. Ekki óalgengt í 8 milljón manna borg að heyra læti, sérstaklega af því við búum við Tottenham Court Road (TCR), nálægt University College Hospital með tilheyrandi sjúkrabílum o.fl. sem þangað þurfa að streyma.

Stuttu síðar hringir Jóhannes og spyr hvort að sé örugglega í lagi með okkur. Ég hváði við, það var allt í lagi með okkur. Hann sagði mér að á TCR væri umsátur og að það væru mikil læti. Í því augnabliki heyri ég í þyrlunum og kíki út um gluggann og þar er allt stopp. Íbúðin okkar er með tvöföldu gleri svo niður af götunni heyrist ekki mikið en þegar ég opnaði gluggann og kíkti út, blasti við mér það sem sést á efstu myndinni. Mannmergðin var sem sagt á götuhorninu okkar.

Ég vissi ekkert nema að einhver gæi hafði tekið gísla, hefði hótað að sprengja upp byggingar og fólk og í kringum hann væri mikið umsátur. Jóhannes hélt fyrst að umsátrið væri í bankanum sem er bara 20 metrum frá okkur en hann hélt það þar sem fyrstu myndirnar á Sky og fleiri miðlum voru af því svæði. Eðlilega var hann áhyggjufullur. Ég var ekki of stressuð þar sem ekki var um hryðjuverk að ræða (sem eru yfirleitt af skipulagðari og útbreiddari toga) en var auðvitað ekki rótt heldur þar sem þetta var beinlínis í götunni okkar. Sem dæmi voru allar byggingar fyrir framan okkar hús rýmdar og öll TCR gatan lokuð umferð. Ég ákvað að skoða ástandið og meta þá hvort að ég ætti að fara á leikskólann með Afkvæmi 1. Við héldum af stað út en alls staðar voru lögreglubílar, sjúkrabílar, sérsveitarmenn, sprengjuleitarmenn og hundar. Einnig voru fréttamenn í viðtölum út um allt en sírenur og þyrluhljóð- kæfðu allan hávaða í mannmergðinni úti en um hundrað byggingar voru rýmdar og þar sem fólk komst ekki í lestar né strætóa (allt stopp) þurfti það því að bíða úti. Ekki var þverfótað fyrir lögreglumönnum.

Við komumst loksins á leikskólann og það tók um 20 mínútur (tekur annars um 5 mínútur) (en þar sem hann var ekki lokaður og lögreglan sem ég talaði við taldi ekki ástæðu til að loka honum), skilaði ég henni af mér í góðri trú. Mér var reyndar ekki alveg rótt því leikskólinn er í um 50 (fimmtíu) metra fjarlægð frá húsinu þar sem gæinn var (nánast fyrir ofan Starbucks-inn sem við förum reglulega á). Eftir á að hyggja hefði ég auðvitað bara átt að halda mig heima, til öryggis.

Ég rölti svo heim en um 15 mínútum síðar fékk ég símhringingu um að leikskólanum yrði lokað og ég þyrfti að ná í Afkvæmið. Sem var hið besta mál, mér var enda rórra við að hafa hana hér.

Það var skrýtin tilfinning að sjá fréttaflutning af Sky og heyra í þyrlunum fyrir ofan húsið í beinni útsendingu. Mér leið ekki sérstaklega vel þegar ég heyrði að leyniskyttur væru komnar á þökin hérna víða (sjá mynd hér að neðan). Það var því gott að komast heim og í öruggt skjól.

Þetta endaði allt vel og maðurinn var handtekinn (hann var orðinn leiður á lífinu og meira til). Ég áttaði mig á því hvað maður er heppinn að þurfa ekki að búa við svona ástand (og þúsundum sinnum verra) hverja mínútu og hvern dag. Torrington Place gatan (þar sem Planet Organic heilsubúðin er staðsett) var auðvitað lokuð (næsta gata við umsátrið, sjá mynd hér fyrir neðan) og um 8 brynvarðir lögreglubílar af stærstu gerð í götunni. Ég var hrikalega pirruð að komast ekki í heilsubúðina til að kaupa lífrænt framleitt súkkulaði en einni sekúndu síðar skammaðist ég mín fyrir að hugsa svona. Þetta flokkast víst undir lúxusvandamál.

Þó að London sé tiltölulega örugg borg (allavega þar sem við búum), getur maður ekki annað en horft yfir öxlina á sér. Það þarf bara einn einstakling í ójafnvægi til að skapa mikinn glundroða og taka mannslíf en sem betur fer fór ekki illa í gær.

Myndirnar eru allar af vef SKY